سنگهای افسانه ای روستای خورنج

در نزدیکی روستای خورنج تپه ای به نام تپه خورنج وجود دارد که مساحتی برابر با ۵/۲ کیلومتر مربع می باشد که پوشیده از سنگهای عظیم الجثه ای هستند که نظر هر بیینده و رهگذری را به خود جلب می کند. این تپه که در استان آذربایجان غربی ، شهرستان پیرانشهر ، بخش لاجان ، دهستان لاهیجان غربی ، روستای خورنج قرار دارد به شکل نواری سنگی در امتداد شرقی – غربی از شمال روستا می گذرند. آب و هوای این روستا معتدل کوهستانی می باشد.

وجود این تکه سنگها با این شکل ظاهری و استقرار شگفت انگیز تعجب و حیرت هر بیینده ای را بر می انگیزد. در مورد این سنگها افسانه های زیادی وجود دارد به طوری که هر سنگ برای خود نامی دارد.

برخی از آثار تاریخی ثبت شده توسط میراث فرهنگی نزدیک به این تپه که تاریخی بودن این منطقه را نشان می دهد عبارتند از:

پالاساوا(هزاره اول ق . م – تاریخی – اسلامی)
قلعه پسوه( پیش از تاریخ –تاریخی – اسلامی)
گرد خزینه(تاریخی – اسلامی)
تپه زیوه( پیش از تاریخ- هزاره اول ق . م – اسلامی)
تپه لیک بن(تاریخی – اسلامی)
کتیبه برده مافوره(هزاره اول ق . م)
قلعه شاه (وشتو ) ( اوایل هزاره اول ق . م)

راهنمای مسیر

برای رفتن به تپه خورنج بعد از رفتن به پیرانشهر که فاصله ۱۳۴ کیلومتری با شهر ارومیه دارد می رویم و با پیمودن ۳۰ کیلومتر جاده پیرانشهر – مهاباد به روستای خورنج می رویم. فاصله این روستا تا راه آسفالته ۵ کیلومتر و دویست متر می باشد.

[box type=”shadow” align=”aligncenter” class=”” width=””]

در اینجا مطالبی از محمد رشید صوفی – دانشجوی دکتری ارتباطات اجتماعی یکی از بازدیدکنندگان سایت که از محل این سنگها دیدن نموده اند را می آوریم:

” پس از چندین بار مراجعه به روستای جذاب و دیدنی خورنج و گشت و گذار میان سنگهای افسانه ای این روستا که به مثابه کوهی بر روستا و زمین های کشاورزی آن مشرف می باشد، به این فرضیه دست پیدا کردم که به احتمال زیاد این سنگها بقایای یک شهاب سنگ عظیم می باشد که در گذشته ای دور شاید چند هزار سال پیش به جو زمین برخورد کرده و در این نقطه جغرافیایی فرود آمده است. علت های بنده برای طرح این فرضیه به شرح زیر می باشد:

نخست اینکه اگر به کل مجموعه سنگ های افسانه ای از دور بنگریم، در ظاهر هر یک از سنگ ها به طور انفرادی و جداگانه در کنار یکدیگر قرار گرفته و ارتباط معناداری بین آنها نیست؛ اما اگر با دقت بیشتری به کلیت و مجموعه سنگ ها دقت کنیم در می یابیم که این سنگ ها دقیقا مانند قطعات پازل یک قطعه سنگ بسیار عظیم هستند که می تواند یک شهاب سنگ بزرگ باشد. آثار ترک ها روی سنگ های غول پیکر این مجموعه نشان می دهد که این شهاب سنگ به مرور زمان و بر اثر تغییرات جوی (بارش باران و برق و تگرگ)، انقباض و انبساط حاصل از تغییر دما در طول شبانه روزهای متمادی و چرخش فصول، قطعه قطعه و ساییده شده و اشکال مختلفی را به نمایش گذاشته است.

علت دوم نیز به آثار سوختگی روی سنگها بر می گردد. اگر به دقت به سطوح فوقانی سنگها خیره شویم آثار سوختگی کهن و بسیار قدیمی را بر روی اکثر سنگهای این مجموعه مشاهده می کنیم که این امر نیز به احتمال فراوان به شهاب سنگ بودن این مجموعه سنگی اشاره دارد.

و نکته سوم به تفاوت ظاهری و بافتی این کوه و سنگ هایش با کوههای اطراف این روستا اشاره دارد که آن را به تافته جدا بافته تبدیل نموده است. کوهها و رشته کوههای اطراف این رستا هم به لحاظ ظاهری (اکثرا دارای قله و شیب صخره ای) و هم به لحاظ بافتی (سنگهای رگه دار) با مجموعه سنگی خورنج (به شکل کوه) به طرز فاحشی متفاوت می باشند. کوه خورنج از یکسری سنگ عظیم بر روی یک تپه تشکیل یافته است که بافت سنگی آن نه رگه دار بلکه بافتی دانه دار (شبیه دانه های شن به هم چسبیده) می باشد.

دلایل فوق نه برگرفته از نتایج آزمایشات علمی بلکه حاصل مشاهدات عینی و میدانی اینجانب می باشد که با اندکی تدقیق همراه گشته است. امیدوارم که با بررسی ها و آزمایشات علمی پرده از حقایق تاریخی و واقعیات این مجموعه سنگی که در حال حاضر با افسانه های بسیاری ادغام گشته است، برداشته شود.

محمدرشید صوفی – دانشجوی دکتری ارتباطات اجتماعی”

[/box]